Goede adresjes om te eten

Vandaag repeteerden we voor de laatste keer bij Christofoor Baljon en Grieteke Pool in Bedum of eigenlijk Ter Laan, een buurtschap. We zijn daar verschrikkelijk in de watten gelegd. We hoefden maar iets te roepen en het kon. Wel heel vervelend dat ik steeds moest afwassen. Dat is alleen mijn hobby als er een heel leuk iemand afdroogt en opruimt. Thijs, regie-assistent heeft het twee keer gedaan maar hij had zijn eigen ding.
Op één van de dagen was er een kachel uitgevallen en had iedereen het erg koud. Ik was er niet, kun je zien op de onderste foto, en die suffies hadden heel veel warmtelampen enzo aangesloten op dezelfde stop. Operatekst: dat moet je niet doen, niet doen... Na wat zaterdagse reparaties was het er op maandag heel lekker en konden er zelfs lampen en kachels uit. Natuurlijk niet voor die arme Pieter. Hij zat continu op te letten achter de piano en probeerde met zangers en dirigent inzetten goed te timen. Best pittig. Ik heb heel vaak pogingen tot een nieuwe inzet gehoord. Het is natuurlijk ook niet simpel. Bedenk! Een zanger moet acteren, de goede toonhoogte ergens vandaan halen, timen waar de inzet moet komen, de tekst kennen en dan...pats! spelen. Lees dit nog eens over en probeer het je voor te stellen. Operazanger is een prachtig vak maar je bent ook erg kwetsbaar.

François laat zijn familie uit Steijn in Limburg komen. Leuk voor hem.
Wim komt helemaal uit Berchem bij Antwerpen.  Geen fans! Wie wil naar hem toe komen en iets liefs zeggen?

O ja, natuurlijk! De adresjes om te eten.

Of nee, toch maar niet. Anders mogen wij misschien nooit meer komen omdat het te druk is.

Groet, Tera

  . 

Taart voor de Harmonie

Vandaag was er geen opera, dat wil zeggen dat er niemand repeteerde.
Ik moest zelf half acht de deur uit, file trotseren en lesgeven, ook een nieuwe workshop voor kinderen die een paar weken met muziekinstrumenten aan de slag gaan. Leuk hoor, kinderen met veel fantasie, concentratie, zin om van alles uit te proberen.
Mijn telefoon had ik ver weg gelegd. Tussen de lessen door toch veel gebeld en ge-smst. Oosterpoort, 3 keer, penningmeester orkest 2 keer, blinde violist hoe laat hij morgen moet aantreden, voorzitter koor, lang gesprek, vijf keer het thuisfront, regisseur, die heel veel dingen moest regelen en beoordelen die ik aangedragen of geprobeerd had. Mijn geliefde, Everhard, timmerde vandaag twee trapjes om op het hoge podium te komen.
Zeg, als iemand een zwarte toren vindt maken we Sybrand blij.  Toen Mozart gisteren doodging (was al de zoveelste keer) rolden de schaakstukken alle kanten uit.

Nu nog iets over 21 februari. Het was de dag voor 22 februari toen 40 jaar geleden De Harmonie het aller-, allereerste concert gaf. Gerard had voor het hele orkest een prachtige taart bij zich met linten en ballonnen en op alle stukjes de cijfers 40. Het orkest schenkt koffie en thee in en wacht tot Gerard de taart gaat uitdelen.

Wel 10 kostuumverhuurcentrales in Noord-Nederland, echt goede, en toch moeilijk om de juiste kleding te vinden. Als het lukt draagt Salieri het linker en Mozart het rechter hemd. Zal morgen blijken.

Het is begonnen

Vorige week donderdag om 13.00 was de eerste repetitie.We repeteren regie bij Christofoor Baljon in de Buitenhof, Ter Laan in Bedum. Werkelijk een prachtige locatie.
Ik moest Sybrand, onze regisseur, en Thijs, regie-assistent/stagiaire, ophalen van station Bedum. Turend waar dat station precies ligt reed ik mijn rechterspiegel eraf omdat iemand zijn afvalcontainer midden op de weg had gezet. Sorry, even niet gezien. Lelijk woordje en de rest van de week allerlei opmerkigen van mensen die even mee moeten rijden. Balen, maar ja, ze mogen ook gaan lopen wat mij betreft.
Toen beide mannen bij mij ingestapt waren had ik echt het gevoel: "het is begonnen". Dat gevoel deel ik bijvoorbeeld ook met Sybrand. Hij heeft dat met iedere nieuwe productie.

Het is echt fantastisch bij Christofoor en Grieteke. Een prachtige ruimte met kachels, warmtelampen, heel veel vrijheid om de keuken te gebruiken, de code voor de wifi, alle stoelen, tafels, podiumdelen,  de vleugel of wat dan ook te verplaatsen.
Respect voor iedereen die daar bezig is. De zangers, François en Wim, Mozart en Salieri, die elke aanwijzing van de regisseur, Sybrand, opvolgen. Sybrand loopt heen en weer te springen, aan te moedigen, roept iets of probeert wat ideeën uit. Thijs zit continu met een klavieruittreksel notities te maken. Ikzelf probeer hem ook te claimen als Productie-assistent. Niet echt natuurlijk. Hij moet zijn hoofd bij de regie houden. Pieter is onze repetitor. Hij speelt piano als er geen orkest zit.
Mozart laat in de opera een sonate horen, eigenlijk wil hij zijn Requiem laten horen, maar durft niet.
In het gedicht van Poesjkin speelt Mozart de sonate voor, dus ook in de opera. Sybrand heeft een vondst waarbij Pieter ook als pianist optreedt in de opera. Heel bijzonder.
Als Gerard geen wiskundeles hoeft te geven dirigeert hij het geheel.
Jo Willems, de  librettist die het libretto uit het Russisch naar het Nederlands vertaalde, is ook komen luisteren. Ik vind zijn vertaling heel helder en accuraat. Er is maar af en toe iets veranderd om het beter zingbaar te maken.
Ikzelf probeer allerlei dingen te regelen. Dat gaat van kleding, dingetjes naaien, proberen om de opera in de pers te krijgen tot proberen podiumdelen te lenen van het ene theater voor het andere en dan ook nog vervoer te organiseren.
Ach, jullie horen nog wel van mij.

Tera